Elif beni aramamış olsaydı gün boyu evin içinde ne yapsam diye düşünüp sıkıntıdan patlama noktasına gelebilirdim. Sıkıntımı dağıtacak, havamı değiştirecek o güzel soru geldiğinde yeni uyanmıştım ve kahvemi içiyordum. Telefonu kapattıktan sonra birden hareketlenmeye başladım. Sanki radyoda neşeli ve hareketli bir şarkı dinlemeye başlamış gibiydim. Sihirli de hareketlenmeye başladı. Beraber bir gün geçireceğimiz için ikimiz de heyecanlıydık. Sihirli sitem etmemişti ama bana kırgın olduğunu tahmin edebiliyordum. Sarıldım ona ve bu faniyi affetmesini söyledim. Elif'i beklerken ikimizin de kalbi hızla çarpıyordu.
Ben lunaparka gidebiliriz dediğimde Elif ben de kaleye gideriz diye düşündüm dedi. Elif'in bu tekilifi ikimize de güzel geldiği için kaleye doğru yol aldık. Nefis mi nefis bir gün olacağını tahmin ediyordum. Şeylere, sokağa, insanlara yeniden bakmak için Sihirli'nin sesini duymam yetecekti. Sihirli şarkılar söylüyor, fısıldıyor, çığlık atıyordu. Bir bebek gibi bunu da bunu da sihirle diye tutturuyordu ve sonunda çok yoruldu. O uykuya dalmadan önce onun sihirle dediklerine yaklaştım.
Bu güzel gün için Elif' e yeniden teşekkür ediyoruz ben ve sihirli. İçimiz açıldı :)
