Sihirlimle beraber yollardaydık. İkimizi görenler "acaba nereye bakıyorlar" diye merak etseler ve meraklarını rahatlıkla dile getirmeseler de biz bakmayı sürdürdük. Yapraklar gördük ve "bana her gün sonbahar" şarkısını söyledik. Gökyüzüne daldık gittik. Gökkuşağıyla karşılaşmamız an meselesiydi. Yaşamak güzel şey doğrusu dedik aniden. Sihirlim sanki bir şarkı söylüyordu. Sihirlim bir şarkı söylüyordu. Sesimi onun sesine katmayı çok istedim ama onun söylediği şarkıyı bilmiyordum. Bana şarkılar öğret Sihirli dedim. Sihirli de bana döndü ve dedi ki "yeter ki sen iste"
Sihirlim ah sihirlim neler yaptın bana bir bilsen...Ben de bildiğim şarkıları sana söyleyeceğim. Islık çalmayı da sevdiğini düşünüyorum sihirli. Ne güzel duruyor şu önümüzdeki günler, aylar,seneler...Sihirli bana baktı ve dedi ki "gökkuşağını kaçırdık". Gördün mü sen dedim. Güldü hınzır hınzır. Söyle bakalım sihirli bir fani için otobüsü kaçırmak mı kötüdür gökkuşağını kaçırmak mı diye sordum. Faniye göre değişir dedi. Sen bildiğim fanilerden biraz farklısın dediğinde ona gülümsedim.
Fani ve sihirlinin maceraları devam edecek.
bir de çocuklara sorun bakalım :)))
YanıtlaSilonlar da hemen boyalarını kapıp gelsinler :)
Çocuklara sormak hiç aklıma gelmemişti :))) Soralım o zaman. Teşekkürler...
YanıtlaSilÇocuklar suluboyalarla, pastel boyalarla şarkı söyleye söyleye geliyorlar :) Sihirli ve fani şaşkın :) Hani fotoğraf nerede? Fotoğraf hayal kutumuzda.
YanıtlaSil:))
Sil